هما ارجمند
٤ آوريل ٢٠٠٥
"هم اکنون سرنوشت ٣٢ هزار فرزند بدون شناسنامه حاصل ازدواج دختران مشهدى با اتباع بيگانه نامعلوم است." اين خبرى است که گزارش خبرنگار "زنان" ايسنا، از قول صديقه قبادى رئيس مجمع بانوان عضو شوراهاى اسلامى ايران فاش ميکند. البته هيچ کس از آمار اين کودکان در مرزهاى جنوب شرقى، غرب و يا در سراسر ايران خبر ندارد.
سى دو هزار کودک بدون هويت تنها در مشهد! اين تکان دهنده است. اين عمق ضديت جمهورى اسلامى با کودک و مهاجر را ميرساند. اين به اين معنى است که هر بلاى سر اين کودکان بيايد، به قتل برسند، مورد تجاوز جسمى و جنسى قرار گيرند، به بيگارى و بردگى کشيده شوند، بخاطر غفلت و مسامحه خانواده آسيبهاى روحى و جسمى ببينند هيچ کس نميتواند هيچ کارى کند و يا کسى و ارگانى را به مواخذه کشاند. اين به اين معنى است که اين کودکان از همان حداقل امکانات دولتى در زمينه بهداشت و واکسيانسيون و رفتن به مدرسه هم محروم خواهند بود. هزاران کودک با هويت و شناسنامه در ايران هر روز قربانى شرايطى غيربهداشتى و غيرايمنى، فقر مطلق، عدم برسميت شناسى حقوق ابتدايى کودک که مسبب همه آنها جمهورى اسلامى است، ميگردند. در مورد کودکان بدون شناسنامه از قبل ميتوان عمق فاجعه را پيش بينى کرد.
اين وظيفه بدوش ما بزرگسالان، سازمانها و نهادهاى مدافع حقوق کودک سنگينى ميکند که اين حق مسلم هر کودک به دنيا آمده در ايران به داشتن هويت شناسنامه اى را به جمهورى اسلامى و نهادهاى زيربط دولتى تحميل کنيم. هيچ کودکى که در ايران بدنيا آمده و يا زندگى ميکند نبايد فاقد هويت باشد حتى اگر از يک پدر و مادر غيرتابع ايران بوده باشد. اين حقى است که کنوانسيون حقوق کودک سازمان ملل، که جمهورى اسلامى زيرش را امضا کرده، برسميت شناخته است. جمهورى اسلامى را نه تنها بايد ملزم کرد که به تمام اين کودکان شناسنامه دهد، بلکه اين کودکان و خانواده هايشان بايد از همه امکانات دولتى، بهداشتى و تحصيلى برخوردار باشند و با آنها بايد همچون يک شهروند ايرانى رفتار شود.